Vandaag is het 26 jaar geleden dat de genocide in Srebrenica plaatsvond, waarbij 8372 Bosnische moslims op brute wijze werden vermoord. Ze werden gedood nadat Bosnisch-Servische christenen in juli 1995 de moslimenclave Srebrenica aanvielen.
De genocide op de moslims in Srebrenica die vijftig jaar na de holocaust plaatsvond, is daarmee de meest recente genocide die heeft plaatsgevonden in Europa.
Op 11 juli wordt deze genocide jaarlijks herdacht in de wereld en breed uitgemeten in de media. Maar voor de nabestaanden van de slachtoffers is elke dag een herdenkingsdag. Vooral door het feit dat duizenden moeders, vaders, kinderen en echtgenoten. Nu decennia later nog steeds geen afscheid hebben kunnen nemen van de stoffelijke resten van geliefden.
Een zo’n nabestaande die elke dag opnieuw de genocide van Srebrenica beleeft is Ramiz Nukic.
Toen de moorddadige Servische soldaten Srebrenica aanvielen, vluchtte duizenden moslims door de bossen, in een poging veiligheid te bereiken. Ramiz Nukic, zijn vader en broers waren onder hen.
Ramiz wist de vlucht te overleven. Zijn vader en broers zou hij nooit meer terugzien. Althans niet levend.
Vier jaar na de genocide keerde Ramiz Nukic terug naar zijn geboortedorp en begon hij een zoektocht naar de stoffelijke resten van zijn vader en broers.
“Toen ik daar kleren en schoenen zag liggen, stierf er iets in mij. Drie complete skeletten lagen onder mijn voeten. Ik was ook een beetje bang, omdat ik niet wist waar de landmijnen waren, maar ik overwon de angsten. Daarna trok iets me naar die botten.”
De eerste botten die hij vond waren niet van zijn familie. Ook de honderden botten die hij daarna vond waren niet van zijn familie. Zijn missie was begonnen.
Ramiz Nukic begon een missie die tot vandaag nog steeds gaande is. Het zoeken van botten behorende tot de slachtoffers van de genocide van Srebrenica.
Hij zoekt al zesentwintig jaar in de bossen van Bratunac, Zvornik en Srebrenica. Hij heeft inmiddels al botten gevonden van meer dan tweehonderd doden.
“Ik loop elke dag… Als ik vrij ben en thuis geen werk te doen heb, loop ik.” Ramiz Nukic, afkomstig uit het dorp Buljim, in de buurt van Bratunac, zegt dat hij nog steeds elke dag minstens één menselijk bot vindt.
Soms loopt hij 40 kilometer op een dag, totdat hij een bot gevonden heeft van één van de vele moslims. De Botten van zijn vader en broers werden uiteindelijk in 2015 gevonden en begraven op de Islamitische Potocari begraafplaats voor Srebrenica slachtoffers.
Zijn motivatie vatte hij samen in een interview:
“Ik kan deze botten niet zomaar laten vergaan, terwijl iemands moeder of zus huilt en nog steeds zoekt…. Iedereen is blij om zijn geliefde te vinden, net zoals ik blij was om mijn broers en vader te vinden.”
De genocide op de moslims in Srebrenica is er eentje die wij niet mogen vergeten. In het Nederlandse onderwijssysteem is er nauwelijks aandacht voor.
Het is een episode uit de recente geschiedenis die ons leert hoe het demoniseren van moslims in Europa kan leiden tot genocide en massamoord. Het leert ons ook dat naaste buren opeens vijanden kunnen worden door haatdragende politici en anti-islam media propaganda.
De tranen van Srebrenica zijn een les voor ons allen.
– Ibrahim Sbaa 🖊️
Recente reacties